Zabierałam się do tego bardzo długo, ale przez dłuższy czas nie mogłam patrzeć ani na zdjęcia ani na filmy, które zrobiłam w Japonii. Wywoływało to we mnie zbyt dużo emocji. Chyba zbliżający się koniec roku mnie do tego zainspirował. Zrobiłam film, który ma wiele wad, ale jeszcze więcej wspomnień. Zapraszam do obejrzenia krótkiego filmu podsumowującego mój trzymiesięczny pobyt w Kraju Wschodzącego Słońca.
Polacos de Polonia 
Filmik bardzo ladny, ale musialam w polowie wylaczyc dzwiek, bo sie balam!;)
Dziękuję 😀 i przepraszam, chciałam osiągnąć taki efekt zaskoczenia nagłymi dźwiękami ale fakt mogło to być irytujące!
Dobra, a teraz takie moje pytanie: czy w Japonii ludzie są rzeczywiście tak pokręceni jak w książkach Murakamiego? Czy rzeczywiście tyle samobójstw?
Co prawda Murakamiego czytałam tylko dwie książki, ale wiem co masz na myśli. To zależy, przede wszystkim oni całkowicie się od nas różnią, mają inne patrzenie na świat (może młodzi ludzie bardziej zbliżony). Nie nazwałabym ich pokręconymi, tylko trochę innymi 🙂 Z samobójstwami to niestety prawda. Społeczeństwo narzuca na nich pewne role, z którymi niejeden nie daje sobie rady i szuka ucieczki w ten sposób. W Tokio najczęstszym powodem opóźnienia się metra jest samobójstwo (rzucają się pod pociąg). W Japonii znajduje się las Aokigahara, w którym rocznie wiesza się kilkadziesiąt osób. Jest to bardzo smutny temat.